அரசுக்கு சூடு, சொரணை, தைரியம் – மக்களின் உயிர் மீது அக்கரை – கொஞ்சமாவது இருக்கிறதா ?

அரசுக்கு சூடு, சொரணை, தைரியம் –
மக்களின் உயிர் மீது அக்கரை –
கொஞ்சமாவது  இருக்கிறதா ?

வெளியுறவு அமைச்சர் எஸ்.எம்.கிருஷ்ணா நேரில்
இலங்கை சென்று பேசி விட்டு டெல்லி திரும்பி
இன்னும் 24 மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை.
அதற்குள்ளாக அடுத்த அட்டாக் செய்தி.

இந்த தடவை கிருஷ்ணாவிற்காக விசேஷ தள்ளுபடி –
துப்பாக்கி குண்டுக்கு பதிலாக – கல்லடி.  
ஆனால் 9 மீனவர்களையும்,
அவர்களது மீன்பிடி படகையும்
இலங்கைக்கு இழுத்துச்சென்று விட்டனர் சிங்கள
கடற்படை சிப்பாய்கள்.
எத்தனை நாள், எத்தனை தடவை இதே கதையை
நாம் திரும்ப திரும்ப பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம்.
இதற்கு ஒரு முடிவு கட்ட வேண்டாமா?

சுண்டைக்காய் நாடு சிங்கள ஸ்ரீலங்கா.
செய்து கொண்ட ஒப்பந்தத்தையும் மதிக்கவில்லை.
கொடுத்த வாக்குறுதிகளையும் மதிக்கவில்லை.
போய்ப் பேசி விட்டு வந்த மந்திரியையும் மதிக்கவில்லை.
மீண்டும் மீண்டும் வம்புக்கு இழுக்கிறார்கள்.
மீனவர்களின் உயிர் அவ்வளவு சல்லிசாகப் போய் விட்டதா ?

இந்திய அரசு –
அடிபடுபவர்களையும், கொல்லப்படுபவர்களையும்
இந்தியர்களாகப் பார்ப்பதே இல்லை.
வெறும் தமிழர்களாக மட்டுமே,
இதை தமிழர்களின் பிரச்சினையாக மட்டுமே பார்க்கிறது.

இத்தனைக்கும் காரணம் 1974ல் கச்சத்தீவை
இலங்கைக்கு தாரை வார்த்து போடப்பட்ட இந்த
ஒப்பந்தம் தான்  –

agreement of 1974

——————————————-

Agreement between Sri Lanka and India
on the Boundary in Historic Waters
between the two Countries and Related
Matters 26 and 28 June 1974

The Government of the Republic of
Sri Lanka and the Government of the Republic of

India,

Desiring to determine the boundary line
in the historic waters between Sri Lanka
and India and to settle the related
matters in a manner which is fair and
equitable to both sides,

Having examined the entire question
from all angles and taken into account
the historical and other evidence and
legal aspects thereof,

Have agreed as follows:

Article 1
The boundary between Sri Lanka and India
in the waters from Palk Strait to Adam’s
Bridge shall be arcs of Great
Circles between the following positions,
in the sequence given below, defined by
latitude and longitude:
Position 1: 10° 05′ North, 80° 03′ East
Position 2: 09° 57′ North, 79° 35′ East
Position 3: 09° 40.15′ North, 79° 22.60′ East
Position 4: 09° 21.80′ North, 79° 30.70′ East
Position 5: 09° 13′ North, 79° 32′ East
Position 6: 09° 06′ North, 79° 32′ East

Article 2

The co-ordinates of the positions specified
in Article 1 are geographical co-ordinates
and the straight lines connecting
them are indicated in the chart annexed
hereto which has been signed by the
surveyors authorized by the two

Governments,respectively.

Article 3

The actual location of the aforementioned

positions at sea and on the sea-bed shall
be determined by a method to be
mutually agreed upon by the surveyors
authorized for the purpose by the two
Governments, respectively.

Article 4

Each country shall have sovereignty and
exclusive jurisdiction and control over
the waters, the islands, the continental
shelf and the subsoil thereof, falling
on its own side of the aforesaid boundary.

Article 5

Subject to the foregoing, Indian fishermen
and pilgrims will enjoy access to visit

Kachchativu as hitherto,

and will not be required by Sri Lanka to
obtain travel documents or visas for these

purposes.

Article 6

The vessels of Sri Lanka and India will
enjoy in each other’s waters such rights
as they have traditionally enjoyed
therein.

Article 7

If any single geological petroleum or
natural gas structure or field, or any
single geological structure or field of any other

mineral
deposit, including sand or gravel, extends across

the boundary referred to
in Article 1 and the part of such
structure or field which is situated on
one side of the boundary is exploited,
in whole or in part, from the other side of the

boundary, the
two countries shall seek to reach
agreement as to the manner in which the
structure or field shall be most effectively

exploited
and the manner in which the proceeds deriving

therefrom shall be apportioned.

Article 8

This Agreement shall be subject to
ratification. It shall enter into force on the

date of
exchange of the instruments of
ratification which will take place
as soon as possible.
Colombo, 26th June, 1974. New Delhi, 28 June,

1974.

———————————————-

மேலே காணப்படும் Article 5 தான் கச்சத்தீவு பற்றிய
வாசகம். அதில் – கச்சத்தீவில் இதற்கு முன்னதாக இந்திய
மீனவர்கள் அனுபவித்து வந்த அத்தனை உரிமைகளையும்
தொடர்ந்து அனுபவிக்கலாம் என்று கூறப்பட்டிருக்கிறது.
(மீன் பிடிக்கும் உரிமை என்று தனியே கூறப்படவில்லை)
அடுத்து article 6-ல்  நாம் ஏற்கெனவே
பாரம்பரியமாக சென்று வந்துகொண்டிருந்த
நீர்ப்பகுதிகளில் மீன்பிடி படகுகள் செல்லும்
உரிமை தொடர்ந்து இருக்கும் என்பது
உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது.

இந்திய மண்ணில் ஒரு அங்குல நிலத்தைக் கூட
அண்டை அயல் நாடுகளுக்கு விட்டுக் கொடுக்க
வேண்டுமானால், எல்லைகளை மாற்ற அரசியல் சட்ட
திருத்தம் கொண்டு வரப்பட்டு பாராளுமன்றத்தில்
மூன்றில் இரண்டு பங்கு உறுப்பினர்களால் ஏற்றுக்
கொள்ளப்பட வேண்டும்.

சம்பந்தப்பட்ட மாநிலமான தமிழ் நாட்டையும்
கலந்து ஆலோசிக்காமல் –
பாராளுமன்றத்தின் அனுமதியையும் கோராமல் –
இந்தியப் பிரதமர் இந்திரா அம்மையார் தன்னிச்சையாக
இலங்கையுடன் ஜூன் 28, 1974 அன்று ஒப்பந்தத்தில்
கையெழுத்து போட்டு விட்டு –

பின்னர் பாராளுமன்றத்திற்கு அதனை ஒரு தகவலாக
தந்தார்- அதையும் வெளியுறவுத் துறை அமைச்சராக
இருந்த ஸ்வரண் சிங்கின் ஒரு அறிக்கை மூலமாக.

அன்றைக்கு பாராளுமன்றத்தில் இருந்த அடல் பிஹாரி
வாஜ்பாய் உட்பட எதிர்க்கட்சித் தலைவர்கள் அனைவரும்
எதிர்த்ததை ஆளும் கட்சி சிறிதும் சட்டை செய்யவில்லை.

அன்றைய பாராளுமன்ற கூட்டத்தில்,
கச்சத்தீவு பற்றி வெளியுறவுத்துறை
அமைச்சர் ஸ்வரண் சிங் கொடுத்த  வாக்குறுதி-

“At the same time I wish to remind the Hon’ble
Members that in concluding
this agreement on rights of fishing,
pilgrimage and navigation which both
sides have enjoyed in the past, have
fully been safeguarded for the future.”

அதாவது, இதற்கு முன்னதாக இரண்டு தரப்பிலும்
அனுபவித்து வந்த மீன்பிடிக்கும் உரிமை போன்றவை
தொடர்ந்து அனுமதிக்கப்படும் என்கிற உறுதிமொழி.

அன்று அமைச்சர் வாயினால் கொடுத்த வாக்குறுதி
அன்றே காற்றோடு கலந்து காணாமல் போய் விட்டது !

இந்த ஒப்பந்தம் குறித்து இரண்டு முக்கியமான
விவாதங்கள் இருக்கின்றன.

ஒன்று – ஒப்பந்தத்தில் கூறப்பட்டுள்ளபடி – ஏற்கெனவே
இந்திய மீனவர்கள் அனுபவித்து வந்த – கச்சத்தீவை
ஒட்டிய பகுதிகளில் மீன் பிடிக்கும் உரிமையை
தொடர்ந்து அனுபவிக்கலாம் என்பது.
இது எழுத்தளவில் தான் (அதுவும் தெளிவில்லாமல்)
உள்ளது. இந்த ஒப்பந்தத்தின்  ஷரத்துக்களையும்
இலங்கை மதிப்பதில்லை.

இரண்டாவது – அதிமுக்கியமான விஷயம் –
இப்படி ஒரு ஒப்பந்தம் போடவே இந்திய அரசுக்கு
அதிகாரமோ, உரிமையோ இல்லை.

ஒப்பந்தத்தின் வாசகங்களே தவறானவை.
கச்சத்தீவு இரண்டு நாடுகளுக்கிடையே உள்ள
பிரச்சினைக்குரிய ஒரு பகுதியாக ஒப்பந்தத்தில்
சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது. அதுவே தவறு.

கச்சத்தீவு – எந்தவித சந்தேகத்திற்கும் இடம் இல்லாமல்,
ராமநாதபுரம் ஜமீனின் – இந்தியாவின் –
ஒரு பகுதியாகத்தான் இருந்தது என்பது
கீழே காணப்படும் விவரங்களிலிருந்து புரியும் –

In 1947 one Mr.Mohammed had taken lease
of the island of Katcha Theevu which was
registered in the Sub-Registrar’s office of Indian
town
of Rameswaram (Ref: Reg.No. 278/1948.)

After India attained independence the
Indian State of Madras by way of Government Order
No: 2093
dated 11.8.1949 declared that
Katcha Theevu as barren land under Rameswaram
revenue village
Survey Number: 1250 in an area of
285 acres and 20 cents.
Thus for centuries Katcha Theevu was
under the Princely state of Ramnad
in British India, and under Government of Madras
in
Independent India.

இவ்வாறு சந்தேகத்திற்கே இடமில்லாமல், தமிழ் நாட்டின்
ஒரு பகுதியாக இருந்த கச்சத்தீவை –
அரசியல் சட்டப்படி அதற்குரிய அதிகாரம் இல்லாமலே
இலங்கைக்கு தாரை வார்த்துக் கொடுத்த அந்நாளைய
இந்திய அரசின் செயல் சட்ட விரோதமானது.

இதை எதிர்த்து தான் –
இந்த ஒப்பந்தம் செல்லாது என்று அறிவிக்கக் கோரி தான்
சுப்ரீம் கோர்ட்டில் –  அதிமுக செயலாளராக
செல்வி  ஜெயலலிதாவும்
இன்னும் பலரும் வழக்கு தொடுத்திருக்கிறார்கள்.

இந்த வழக்கில் சுப்ரீம் கோர்ட் தீர்ப்பு வரும்போது –
அது தமிழ் நாட்டிற்கும், தமிழக மீனவர்களுக்கும்
ஒரு வேளை சாதகமாக இருக்கக்கூடும்.

ஆனால் – 37 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் படுகொலை
செய்யப்பட்ட மத்திய ரெயில்வே அமைச்சர்
எல்.என். மிஸ்ரா அவர்களின்  வழக்கே இன்னும்
விசாரணை முடிந்த பாடில்லை.
இந்த லட்சணத்தில், கச்சத்தீவு வழக்கு எந்த காலத்தில்
விசாரணைக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டு,
எத்தனை வருடங்கள்  விசாரணையில் கழிந்து –
எப்போது தீர்ப்பு வரும் என்று காத்திருப்பது ?

அதுவரை இன்னும் எத்தனை தமிழ் மீனவர்கள்
உயிர் விடப்போகிறார்கள் – கல்லடி படப்போகிறார்கள் ?

தம் மக்களின் மீது அக்கரை இல்லாத –
மக்கள்,தேவையின்றி தவிப்பதைப் பற்றி கவலைப்படாத –
இந்த நாட்டு மீனவர்களின் உயிர்கள் அநியாயமாக
பறிக்கப்படுவதைக்கண்டு பதறித் துடிக்காத –
ஒரு மத்திய அரசு !

இதை எல்லாம் பார்க்கும்போது –
நமது நடைமுறைகளின் மீது வெறுப்பும்,
ஆத்திரமும்,  கோபமும் வருவதைத்  
தவிர்க்க முடியவில்லை.

இன்னும் எத்தனை நாள் இவற்றை எல்லாம்
சகித்துக் கொண்டே இருக்கப் போகிறோம் ?